अकोला न्यूज नेटवर्क ब्यूरो दिनांक ९ एप्रिल २०२५ :- अकोल्याच्या शांत वाटणाऱ्या गल्लींतून एक काळोखी गोष्ट उसळी मारत आली होती… एका निरागस मनावर काळोख्या सावल्यांनी छाया टाकली होती. हे काहीतरी अशुभ घडत असल्याचं संकेत होतं, पण नेहमीसारखंच – शहराच्या गजबजाटात ते कुठे हरवून गेलं.
त्या सकाळी रामदासपेठ पोलीस स्टेशनमध्ये एक कंपित, भयभीत आणि थरथरलेली मुलगी आपल्या आयुष्यात घडलेल्या भयंकर घटनेचं ओझं उराशी घेऊन पोहचली. वयाने अल्प, पण अनुभवाने जणू कित्येक वादळ पार केलेली. तिच्या डोळ्यांतील घाबरलेला प्रकाश सांगत होता की, एक क्रूर माणूस तिच्या मासूमीवर ताव मारून निघून गेला आहे.
“तोहीद खान समीर खान,” — तिने कंप पावलेल्या ओठांनी उच्चारलेलं हे नाव रामदासपेठ पोलीस स्टेशनच्या भिंतींवर उमटून गेलं. वय फक्त २०, पण कृत्याने मानवतेचा चिरहरण करणारा. ताज नगर बोर्डजवळच्या खैर मोहम्मद प्लॉटचा रहिवासी. पीडितेच्या तक्रारीवरून लगेच गुन्हा नोंदवण्यात आला. पण गुन्हा घडल्यानंतर तो पळून गेला… जणू शहराच्या संध्याकाळी विरघळलेल्या धुक्यासारखा.
पोलीस अधीक्षक बच्चन सिंह, अपर पोलीस अधीक्षक अभय डोंगरे आणि उपविभागीय पोलीस अधिकारी सतीश कुलकर्णी यांच्या मार्गदर्शनाखाली पोलीस निरीक्षक मनोज बहुरे यांनी तपासाची जबाबदारी खांद्यावर घेतली. वाऱ्याशी स्पर्धा करणारा वेळ त्यांच्या हातातून निसटत होता. पण त्यांना माहिती होती – वेळ घालवण्याऐवजी ती वापरणं महत्वाचं.
तपास पथक तयार झालं. नामोहरम झालेल्या मुलीच्या चेहऱ्यावर न्यायाचा एक हलकासा किरण उमटू लागला. सहायक पोलीस निरीक्षक गणेश नावकार, पोलीस हवालदार शेख हसन, पोलीस कर्मचारी श्याम मोहळे – या सर्वांनी उर्जेने पेटलेलं पथक उभारलं. हे केवळ तपासाचं काम नव्हतं, तर एका निष्पाप मुलीच्या आत्म्याला शांत करण्याची जबाबदारी होती.
गुप्त बातमीदारांची यंत्रणा हालू लागली. तांत्रिक विश्लेषणात तोहीदची सावली एका ठिकाणी थांबताना दिसली. तो कुठेतरी शहरातच दडलेला होता – कदाचित दुसऱ्या चेहऱ्याच्या आड, दुसऱ्या नावाच्या फसवणुकीखाली.
एक दिवस… मग दुसरा… आणि तिसऱ्या दिवशी सकाळी पोलीसांनी त्याला ताब्यात घेतलं. क्षणभर त्याचे डोळे अंगावर उठले, पण पोलीसांच्या कटाक्षाने ते क्षणात झुकले. कायद्याच्या साखळदंडात आता तो अडकला होता.
त्याला अटक करण्यात आली आणि रामदासपेठ पोलीस ठाण्यात आणण्यात आलं. त्या वेळची शांतता – जणू न्यायाच्या पहिल्या पावलाचं स्मरण म्हणून धावपळीतल्या शहरानं घेतलेला एक खोलसा श्वास होता.
शहरात पुन्हा एकदा प्रश्न गडद झाला – “अशा नराधमांना कोण रोखणार? पीडितेची सुरक्षा कायदेशीर व्यवस्था पुरवणार की समाजही आता सजग होईल?”
या घटनेने समाजमन हलवले. प्रत्येक आईच्या हृदयात एक भीती जागी झाली, आणि प्रत्येक वडिलांच्या कपाळावर काळजीची आठवण उमटली. पण त्याच वेळी, या पोलिसी कार्यवाहीने एक विश्वास निर्माण केला – न्याय तात्काळ मिळत नसला, तरी तो नक्कीच मिळतो.
हा केवळ एक गुन्हा नव्हता, हे होते एका जीवाला छिन्नविछिन्न करणारे अनुभव, आणि त्या अनुभवातनं उठून उभ्या राहण्याची ताकद पोलीस आणि कायदा देतो हे पुन्हा सिद्ध झालं.
ही कारवाई रामदास पेठ पोलिस स्टेशनचे पोलिस निरीक्षक मनोज बहुरे यांच्या मार्गदर्शनाखाली गणेश नावकार, शेख हसन, श्याम मोहळे, यांनी केली. रामदासपेठ पोलिसांची ही कार्यवाही समाजासाठी एक जागृती ठरली आहे. केवळ आरोपीला अटक करणं नव्हे, तर अशा गुन्ह्यांच्या विरोधात झुंज देणं हेच खऱ्या अर्थानं समाजसेवा आहे.
